Wygrywał wiele ważnych wyścigów. Ten najważniejszy rozpoczął się właśnie teraz. Wypadek: uderzenie twarzą w asfalt. Połamane wszystkie kości twarzy, uszkodzony rdze, połamane krgi, paraliż wszystkich koczyn. Operacja – pierwsza, druga, trzecia. Wszystko to działo się w mgnieniu oka. Rehabilitacja i powrót do sprawności zajmą nie miesiące, a lata. Ryszard Szurkowski był jednym z najwikszych sportowców PRL-u. Setki tysicy Polaków stawały na trasie Wyścigu Pokoju, by zobaczyć mistrza. Tłumy gromadziły się przed telewizorami, by oglądać jego triumfy, a rywalizacja ze Stanisławem Szozdą i innymi kolarzami rozpalała umysły młodych chłopców, do późna grających w kapsle na każdym podwórku. Po dramatycznym wypadku z czerwca 2018 roku król szos stanął przed najwikszym wyzwaniem w swoim życiu. W tej autobiografii opowiada o okolicznościach wypadku i żmudnej walce o powrót do zdrowia, a gwiazdy sportu wspominają jego wielką karier. Wszystko po to, by pomóc mistrzowi zwyciżyć raz jeszcze – w najważniejszym z jego wyścigów. Rysiek był zawodnikiem niebywale rozsądnym, był wielkim taktykiem, potrafił swym spokojem porażać rywali. Był dla mnie, a pewnie i dla nas wszystkich wzorem. Był koleżeski, służył radą, nigdy nie zadzierał nosa. Ryszard przy tych wszystkich sukcesach zawsze prezentował wielką klas. Gdy zaczynałem organizować Tour de Pologne, mieliśmy różne zdania, ale zawsze potrafiliśmy dyskutować, używając argumentów. To też świadczy o nim jak najlepiej – Czesław Lang. Na bycie arcymistrzem i legendą sportu trzeba sobie zasłużyć. Nie wystarczą wyniki – równie ważna jest charyzma, postawa i wartości, które sobą prezentujemy i o których świadczymy. Ryszard Szurkowski bez wątpienia jest ikoną kolarstwa, autorytetem i człowiekiem, który inspirował i inspiruje całe pokolenia polskich sportowców. Wierzę, że autobiografia arcymistrza będzie doskonałym drogowskazem nie tylko dla kolarzy czy zawodowych sportowców, ale dla ludzi, którzy chcą podążać za swoją pasją – Rafał Sonik, kierowca rajdowy. Dla mnie Ryszard Szurkowski był najlepszym polskim kolarzem. Gdyby nie było podziału midzy blokiem wschodnim a zachodnim, mógł zrobić zupełnie inną karier. Nawet wygrać Tour de France – Bernard Hinault, francuski kolarz szosowy i torowy, piciokrotny zwycięzca Tour de France.